Wystawa Eugeniusza Minciela jest przygodą dla każdego miłośnika sztuki, bezpośrednim kontaktem z najlepszym, rodzącym się we wrocławskim środowisku lat 80., malarstwem abstrakcyjnym spod znaku nowej ekspresji. Tworzone przez artystę obrazy, zaliczane do tzw. abstrakcji konkretnej, przeszły od tego czasu ewolucję, ale co jest w nich stałe, to ciągle obecne, pełne zamaszystego, wyraźnego znaku gesty, ślady zastygłej na płótnie energii. Energii, którą dzieło oddaje widzowi z ogromną siłą.
Dziś, na wystawie w galerii Geppart oglądamy najnowsze prace, zestaw dziesięciu wielkoformatowych płócien powstałych w ostatnich miesiącach, niektóre z nich przygotowywane były jeszcze bezpośrednio przed galeryjnym pokazem. Moc tych obrazów opiera się o balans między rolą koloru, jako czynnika determinującego kompozycję, a konkretnie zdefiniowanymi elementami strukturalnymi, posiadającymi własną, wewnętrzną logikę. Tektonika form, natłok znaków, splątanych linii współistnieje z wyemancypowanym, uwolnionym z konturu czy bryły kolorem. W prezentowanym na wystawie zbiorze zaskakiwać może zwrot w stronę kompozycji o wyraźnie ograniczonej, wysublimowanej tonacji i w niektórych przypadkach – kompozycji zupełnie monochromatycznych.
Czym jest malarstwo Eugeniusza Minciela? Jest opowieścią o podstawowej formie ludzkiej ekspresji, nigdy nie kończących się (bo tak starych jak sama ludzkość) dążeniach do wyrażania tego, co niewyrażalne. Zapisem dialogu, który artysta podejmuje z powstającą pracą – obrazem, który niejako wyłania się, objawia swojemu twórcy podczas kreacji. Obrazem-bytem, którego przekaźnikiem jest twórca. Być może w tym wszystkim ważniejszy jest proces powstawania kolejnych płócien, niż ich skończony kształt. Zapis procesu twórczego, który nigdy nie ustaje – każde płótno jest tylko jakby stop-klatką trwającego filmu, wyrażoną przy pomocy malarstwa metaforą życia, ciągłego stawania się. Wszystko płynie. Obrazy oglądane w galerii to stan „tu i teraz”. Co będzie dalej, zobaczymy.
Eugeniusz Minciel ur. w 1958 roku w Dębnie Lubuskim. W latach 1980-1985 studiował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Wandy Gołkowskiej. W tejże pracowni w latach 1984-1989 był również asystentem. Swoją karierę rozpoczynał w połowie lat 80-tych, uczestnicząc w najważniejszych wystawach swego pokolenia: „Droga i Prawda” I Krajowe Biennale Młodych we Wrocławiu w 1985 roku; „Realizm radykalny – abstrakcja konkretna” w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1987 roku; „Świeżo Malowane” w CBWA Zachęta w Warszawie w 1988 roku; „Rozpoznanie – obrazy lat 90-tych” w Bunkrze Sztuki w Krakowie w 1996 roku; „Pokolenie 80” w Muzeum Narodowym w Krakowie na przełomie 2010/2011 roku; „Apogeum – Nowa Ekspresja 1987” w CSW Toruń w 2011 roku. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Warszawie, w kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i kolekcjach prywatnych. W 2009 roku został laureatem nagrody EXIT „za konsekwentny – trwający 25 lat, twórczy proces akcentowania w malarstwie tego, co w nim było, jest i będzie niepowtarzalne – śladu ludzkiego geniuszu w pojmowaniu świata i samego siebie”. Mieszka i pracuje w Księżycach pod Wrocławiem.
Organizatorzy:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta
Galeria Geppart ASP Wrocław
ul. Księcia Witolda 68/2 (II piętro)
Piekarnia Żywa Kultura, Wrocław
Kuratorka: Patrycja Sikora
