Ulubionym medium artystycznym Anny Hlebowicz są jeansy i różnorodne tkaniny. Choć nietypowe, w porównaniu do tradycyjnych narzędzi malarskich czy rzeźbiarskich, mają zdolność przekazywania czegoś więcej niż tylko emocji. Główną rolę w jej dziełach odgrywa nić, będąca symbolem ciągłości, nieskończoności, komunikatywności oraz metaforą niezliczonych połączeń.
Wizualne oddziaływanie prac sprawia, że obserwator wykracza poza samo medium, wchodząc w empatyczną przestrzeń, która pod względem intensywności nie ustępuje ani tradycyjnym, ani nowoczesnym technikom malarskim. Empatyczna komunikacja od zawsze była kluczem do sukcesu, lecz osiągnięcie tego za pomocą narzędzi artystycznych wymaga nie tylko wyjątkowych umiejętności interpersonalnych, ale także biegłości technicznej – cechy niezwykle rzadkiej. Hlebowicz wyróżnia się właśnie tym darem empatii, który przenika zarówno jej relacje międzyludzkie, jak i twórczość zawodową. W dzisiejszym świecie, gdzie terytorialne granice stają się coraz mniej istotne, a indywidualizm dominuje, praca nad empatycznymi przesłaniami wymaga unikalnych zdolności i wyjątkowej wrażliwości.
Na szczególną uwagę zasługuje motyw figury koła, który często pojawia się w twórczości artystki. Nie jest to wybór przypadkowy – koło, będące zamkniętą płaszczyzną geometryczną, może być postrzegane również jako wielokąt o nieskończonej liczbie boków. To właśnie w tej bezgranicznej przestrzeni Hlebowicz rozpoczyna swoją grę, prowokując widza do przekraczania ustalonych granic, gdzie wywołane emocje balansują między empatią a introspekcją. Ten konceptualny wymiar można dostrzec w takich pracach, jak „Gobelin jeans”, gdzie dwa odwrócone przekroje koła zachęcają widza do mentalnej podróży wewnątrz i poza hemisferę ziemską. Innym przykładem z tej serii jest praca, która poprzez odwrócenie obrazu otwiera pole do wielorakich, subiektywnych interpretacji, przynosząc obserwatorowi satysfakcję na poziomie duchowym.
W twórczości Hlebowicz odnajdujemy liczne odniesienia do op-artu, struktur kinetycznych, sztuki programowanej oraz sztuki afrykańskiej. Artystka z niezwykłą elastycznością operuje figurami geometrycznymi, takimi jak koło i prostokąt, przenikając ich ukrytą strukturę i wykorzystuje ją, by podkreślić ich formalne bogactwo. Tekstylne włókna oraz proste, często porzucane materiały, dzięki jej mistrzowskim zabiegom zyskują nowe, pełne wyrazu formy.
Z imponującą precyzją Hlebowicz przywraca nową wartość temu, co zostało odrzucone. Mocno zakorzeniona w kulturze historyczno-artystycznej, subtelnie eksploruje w swoich pracach badania nad percepcją wizualną, czerpiąc inspiracje od takich twórców, jak Rudolf Arnheim, a także z geometrycznego świata abstrakcji, który rozwijał się w nurcie awangardowych ruchów artystycznych, takich jak futuryzm, De Stijl czy Bauhaus. W rezultacie wystawa prezentuje się w pełni swojej żywiołowej oryginalności.
Tekst: Maria Laura Perilli, tłumaczenia: Jan Kozaczuk
Zdjęcia: materiały organizatora
Gdy niebo z granatowego staje się czarne
Artystka: Anna Hlebowicz
Kuratorzy: Maria Laura Perilli i Jan Kozaczuk
08.11-08.12.2024
Galeria Triphè, via delle Fosse di Castello, Rzym
